Պիտակված: Նելլի Բրագինա

Այս մասին ինձ պատմել է մի փոքրիկ ձկնիկ: Մենք հանդիպեցինք ծովափին: Նա պառկած էր առափնյա ավազուտին և անհանգիստ հևում էր: Բանն այն է, որ այդ օրը ծովը սաստիկ փոթորկահույզ էր, ուժգին քամին դեպի ափն...

    Նա թավշյա սպիտակ մռութ ուներ և գեղեցիկ, թախծոտ աչքեր, երկար խլուշ-խլուշ ականջներ ու մոխրագույն մազափնջով պոչիկ: Նա ամբողջ օրն արածում էր ծաղկած մարգագետնում, փնչալով խոտերի ու ծաղիկների վրայից փչում էր փոշին ու ախորժակով...

Բիլ լճակի ափին ապրում էին երկու գորտուկներ. Մեկը Դոդոշն էր, մյուսը՝ Թոթոշը: Առհասարակ նրանք հաշտ ընկերներ էին: Միայն հազվադեպ, շատ հազվադեպ էին վիճում:  Այդ ժամանակ Թոթոշը փքվում էր և ձայնը գլուխը գցած ծղրտում. _Դմբլո՜...